ಮಂಗಳವಾರ, ಮಾರ್ಚ್ 23, 2010

ಅಮ್ಮಣ್ಣಿಯ ನೆನಪು


ನಿದ್ದೆ ಇರದ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ
ಅವಳ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತಿತ್ತು
ನಿದ್ದೆ ಬಂದ ರಾತ್ರಿಯಂತೂ
ಅವಳ ಕನಸೇ ಬಿದ್ದಿತ್ತು...

ಹಾದಿ ಬದಿಯ ಒಂಟಿ ನಡಿಗೆ
ಆಕೆಯ ನೆನಪ ತರುತಿತ್ತು
ಆ ಮಲ್ಲಿಗೆ ನಗು ನೆನಪಾದಾಗ
ನನ ಕಾಲು ಕುಂಟುತಿತ್ತು...

ಕನ್ನಡಿ ಮುಂದೆ ನಿಂತರಂತೂ
ಅವಳ ಕಣ್ಣೇ ಕಾಣುತಿತ್ತು
ಕಣ್ಣು ನನದೇನೇ ಎಂದರಿತಾಗ
ತುಟಿಯ ಅಂಚು ನಗುತಿತ್ತು...

ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ತುತ್ತು ಅನ್ನ
ಅವಳಿಗಾಗಿ ಮೀಸಲಿರ್ತಿತ್ತು
ಹಸಿವೆ ತುಂಬ ಸಹಿಸಲಾಗದೆ
ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆ ಸೇರ್ತಿತ್ತು...

ಐಸ್-ಕ್ರೀಂ ಸವಿಯುವಾಗ
ಅವಳ ಗಲ್ಲದ ನುಣುಪಿತ್ತು
ಅದು ಮೆಲ್ಲನೆ ಕರಗಿದಾಗ
ಅಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತುಟಿ ಇತ್ತು...

ಶನಿವಾರ, ಮಾರ್ಚ್ 20, 2010

ವಿರಹಾಗ್ನಿ ಧಗ ಧಗಿಸುತಿದೆ




ಯಾವ ಜೀವನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಹೀಗೆ
ವಿರಹಾಗ್ನಿ ಧಗ ಧಗಿಸುತಿದೆ?
ಯಾವ ಹೃದಯಗಳ ಬಂಧನಕೆ
ಕಣ್ಣುಗಳು ಹೀಗೆ ಹುಡುಕಾಡುತಿದೆ?

ನಿನ್ನ ಮಾತನಾಡಿಸಿದ ಆ ನಿಮಿಷಗಳೇ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗುತಿದೆ...
ಬೆಳದಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿಯಲಿ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯು ನಕ್ಕ ಹಾಗಿರುವ ಆ ನಿನ್ನ ಸುಂದರ ವದನದ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ...
ಮೌನವೇ ಮಾತಾದಾಗ, ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮನಸಿನಾಳದ ಒಮ್ಮತದ ನಿರ್ಧಾರ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ...

ಯಾಕೋ ಆ ಕ್ಷಣ ನಾನು ಏನೂ ಹೇಳದಿದ್ದರೂ ನೀ ತಿಳಿದುಕ್ಕೊಂಡೆ, ಜೊತೆಗೆ ನಾನೂ ಕೂಡ...
ಮತ್ತೆ ಮಾತನಾಡಲು ಅವಕಾಶವಿರಲಿಲ್ಲ... ನಿಜವಾ? ಅಧಿಕಾರವಿರಲಿಲ್ಲ ಅನ್ನು, ಅವಕಾಶ ಉಪಯೋಗಿಸಲಿಲ್ಲವೆನ್ನು...
ಮತ್ತದೇ ಮುಗುಳುನಗೆ ಕಾಣಲು ಅದೆಷ್ಟು ಬಾರಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ನಿನ್ನ ಧ್ಯಾನಿಸಿಲ್ಲ, ಹೇಳು?
ಈ ವಿರಹಾಗ್ನಿಯ ಉದ್ದ-ಅಗಲದ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ಅದೇನು ಅಳತೆಗೋಲಿದೆ ಹೇಳು?

ಕಡು ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲೂ
ಈ ಕಟುಕನ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ
ಬತ್ತದೆ ಬರುವ ಹನಿಗಳ
ಈ ಒರತೆ ಸಾಲದೇ?